Więzienie

Pomimo tego, że mam wszystko, czuję, że nie mam siebie. Denerwują mnie już wszyscy ludzie; są dobrzy dla mnie, jak dla nich też, bo przecież z natury kocham i życie bym oddała, ale coraz częściej nie panuję nad sobą.

Boję się rozmawiać, nie mam kręgosłupa moralnego, nie ufam sobie, nie lubię siebie przez co nie kocham już innych. Ważne jest dla mnie zdanie innych a nie moje własne uczucia. Nie chcę tego czego chcą dla mnie inni ludzie, a i tak myślę, kurwa, robię to czego inni chcą. Boję się żyć własnym życiem, bo boję się ludzi. Zniszczę tym swoje życie, mam tego świadomość, a i tak robię źle.